عاشقم، عاشق و جز وصل تو درمانش نیست

کیست کاین آتش افروخته در جانش نیست؟

جز تو در محفل دلسوختگان، ذکری نیست

این حدیثی‏است که آغازش و پایانش نیست

راز دل را نتوان پیش کسی باز نمود

جز بر دوست، که خود حاضر و پنهانش نیست

با که گویم که بجز دوست نبیند هرگز

آنکه اندیشه و دیدار به فرمانش نیست

گوشه چشم‏گشا، بر من مسکین بنگر

ناز کن ناز، که این بادیه سامانش نیست

سر خم باز کن و ساغر لبریزم ده

که بجز تو، سر پیمانه و پیمانش نیست

نتوان بست زبانش ز پریشان‏گویی

آنکه در سینه بجز قلب پریشانش نیست

پاره کن دفتر و بشکن قلم و دم دربند

که کسی نیست که سرگشته و حیرانش نیست